Onzichtbare Neprampen en Verzonnen Onheil

Het internationale netwerk van Clintel, verenigd rondom onze World Climate Declaration, telt vele interessante wetenschappers. Sommigen van hen schrijven ook uitstekende boeken. Clintel is van plan om de komende jaren geregeld een boek te vertalen en in het Nederlands op de markt te brengen. We doen dat samen met Succesboeken.nl. De eerste vrucht van deze samenwerking is dit super interessante boek Onzichtbare Neprampen en Verzonnen Onheil van Patrick Moore, ooit een van de oprichters van Greenpeace, maar later bekeerd tot een milieu- en klimaatrealist.

Dit boek bevat niet alleen uitstekende hoofdstukken over klimaatverandering, oceaanverzuring, de status van het Great Barrier Reef en de ijsbeer, maar ook meer milieugerelateerde onderwerpen als de plastic soep, de vermeende zesde massa-uitstervingsgolf, genetische modificatie en de angst voor kernenergie. Je valt letterlijk van de ene verbazing in de andere bij het lezen van dit boek, dat zeer uitgebreid gedocumenteerd is. Hieronder een uitgebreidere beschrijving over het boek en de auteur. 

Patrick Moore werd begin zeventiger jaren een van de sleutelfiguren van Greenpeace. Een van de medeoprichters zei ooit in een interview: “Moore werd snel geaccepteerd in de binnenste cirkel op basis van zijn wetenschappelijke achtergrond, zijn reputatie (als milieuactivist) en zijn vermogen om praktische, no-nonsense inzichten in de discussies.”
Moore had op de universiteit o.a. een Bachelor of Science behaald in bosbiologie en een Doctorsgraad in die studie. Nadat, volgens Moore, Greenpeace steeds meer werd gedreven door politieke agenda’s en andere verschillen van inzicht heeft Moore in 1986 Greenpeace verlaten. In de zeventiger jaren was Moore bijvoorbeeld fel tegen kernenergie, zoals iedereen bij Greenpeace was.
Echter na diepgaande studie over het energieprobleem, waar in die jaren al sprake van was, kwam Moore er achter dat kernenergie de schoonste en goedkoopste energie was. Hij is die mening nog steeds toegedaan.
Zo ook kwam hij na diepgaande studie er achter dat er geen wetenschappelijk bewijs was en nog steeds is, dat de mensheid de wereldwijde klimaatverandering veroorzaakt.

Onzichtbare neprampen en verzonnen onheil
Moore: “Op een dag besefte ik dat de meeste angstaanjagende verhalen in de media op onzichtbare zaken gebaseerd zijn, zoals CO2, of over dingen gaan die heel ver weg zijn, zoals ijsberen en koraalriffen. De gemiddelde persoon kan dat niet zelf waarnemen en dus het waarheidsgehalte van die beweringen niet verifiëren. Hij moet erop vertrouwen dat de activisten, de media, de politici en de wetenschappers – die allemaal enorme financiële en/of politieke belangen hebben bij het onderwerp – de waarheid vertellen. Dit boek is mijn inspanning om, na vijftig jaar als onafhankelijk wetenschapper en milieuactivist gewerkt te hebben, de desinformatie en regelrechte leugens te ontmaskeren die worden gebruikt om ons en onze kinderen angst aan te jagen over de toekomst van de aarde.”

Wat je o.a. kunt leren uit dit boek:

• Er is geen wetenschappelijk bewijs voor de aanname dat de mens verantwoordelijk is voor de wereldwijde klimaatverandering.
• Er is geen bewijs voor de herhaalde suggestie dat we in een klimaatcrisis zitten. Het gaat juist heel goed met de aarde.
• Er zijn meer ijsberen dan ooit tevoren! David Attenborough en de BBC misleiden de onwetende kijker in hun serie ‘Our Planet’, waar veel beweringen, zoals ‘de ijsbeer is aan het uitsterven’, op geen enkele manier wetenschappelijk onderlegd zijn.
• Er is op geologische tijdschalen geen sterke correlatie tussen CO2-gehalten en de gemiddelde temperatuur op aarde.
• ‘Groene stroom’ is helemaal niet groen, maar vormt een enorme belasting voor het milieu. Fossiele brandstoffen, kernenergie, afvalverbranding en hout zijn veel betere alternatieven dan de onbetrouwbare wind- en zonne-energie.
• De huidige stijging van het CO2-gehalte is bijzonder goed nieuws voor planten en dieren en zorgt al tientallen jaren voor een wereldwijde vergroening. CO2 moet gevierd worden, niet gevreesd.
• De plastic soep in de Grote Oceaan is een hoax.
• Er is een grotere verscheidenheid aan dier- en plantensoorten op aarde dan ooit eerder gemeten is.
• Het Great Barrier Reef en andere koraalriffen op aarde zijn niet dood of stervende. Integendeel!

Wij mensen zijn inderdaad verantwoordelijk voor de recente stijging van het CO2-gehalte op aarde. Dat maakt ons (onbedoeld) de hoeders van het leven op aarde in plaats van de vernietigers ervan, omdat het CO2-gehalte rond 1900 nog op een historisch en gevaarlijk laag niveau was. Zoals bij zoveel zaken is de werkelijkheid ook hier precies omgekeerd van wat men ons probeert wijs te maken.

Moore plaatst de huidige klimaatveranderingen in een historisch en wetenschappelijk perspectief dat duidelijk laat zien dat het klimaat van angst en schuld waarin we nu zitten, volstrekt onnodig is. De enige die hier belang bij hebben zijn de mensen die geld verdienen met hun angstcampagnes.
Al vijftig jaar komen de doemscenario’s – dat de mens en onze planeet ten dode opgeschreven zijn – niet uit. Moore is als doorgewinterde wetenschapper en levenslange milieuactivist de aangewezen persoon om de leugens van de media, de politiek en de pseudowetenschap te ontmaskeren.
Dat doet hij in dit boek, in klare taal en met niet mis te verstane feiten. Moore heeft niets te verbergen. Hij is een milieuactivist in hart en nieren.

De Amerikaanse natuurkundige William Happer, emeritus hoogleraar aan Princeton University zegt dat het klimaatbeleid een omgekeerde Robin Hood-strategie hanteert: “Je steelt van de armen en geeft het aan de rijken.”